Owady karmowe dla agamy – karaczany, świerszcze i inne

Jeśli zdecydujemy się na zakup agamy brodatej, musimy liczyć się z tym, że jej dieta będzie składać się nie tylko z roślin, ale także z żywych owadów. Do czasu spożycia przez jaszczurkę, zwierzęta karmowe będą tymczasowymi mieszkańcami naszych domów.

Wybierając karmówkę warto wiedzieć, że każdy gatunek charakteryzuje się nieco innymi cechami. Niektóre owady karmowe będą wydawać odgłosy, inne z kolei wydzielać zapach, który nie będzie przyjemny dla domowników. Własna hodowla owadów karmowych będzie na pewno wygodnym i ekonomicznym rozwiązaniem, pod warunkiem że przyzwyczaimy się do jej zapachu i zapewnimy odpowiednie warunki.

W tym tekście opisałem kilka najpopularniejszych rodzajów owadów karmowych i mam nadzieję, że te opisy pomogą Ci w ich doborze.

Znajdziesz tu opisy następujących gatunków:

  • karaczan argentyński,
  • karaczan turecki,
  • karaczan szary,
  • karaczan madagaskarski,
  • świerszcz bananowy,
  • świerszcz domowy,
  • świerszcz kubański,
  • świerszcz śródziemnomorski,
  • szarańcza wędrowna,
  • szarańcza pustynna,
  • mol woskowy,
  • muchówka Hermetia,
  • mącznik młynarek,
  • drewnojad.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat diety i suplementacji agamy brodatej przeczytaj ten tekst:

Karmienie agamy brodatej – pokarm zwierzęcy i roślinny dla małej i dużej jaszczurki

Karaczan argentyński - Blaptica dubia

Jest to jeden z najpopularniejszych gatunków karaczanów z kilku powodów. Przede wszystkim – w przeciwieństwie do np. karaczanów szarych, dubia nie wydziela tak silnego zapachu, który może być nieprzyjemny dla domowników. Jeśli nie mamy dużych ilości karaczanów argentyńskich, to ich woń nie będzie praktycznie wyczuwalna. Kolejnym atutem dubii jest to, że nie umie ona chodzić po ścianach. Oznacza to, że jeśli wrzucimy ją do plastikowego pudła, nie musimy się obawiać, że ucieknie, nawet jeśli pojemnik będzie otwarty.

Dubia nie wydaje żadnych odgłosów, jest raczej ospałym i powolnym gatunkiem, który jeśli nie jest niepokojony, zakopuje się w podłożu lub osiada na wytłoczce. Żywi się wszelkiego rodzaju roślinami i warzywami, np. kapustą pekińską, burakami, marchewką. Jak u wszystkich owadów, nie podajemy jej do jedzenia sałaty. Karaczan argentyński musi mieć zapewnione także inne wartości odżywcze – najlepiej podawać mu płatki owsiane.

Dubię może spożywać zarówno dorosła jak i mała agama brodata – musimy tylko dobrać jej rozmiar do rozmiaru zwierzęcia. Karaczany argentyńskie dorastają do ok. 5 cm. Jeśli decydujemy się na domową hodowlę dubii i chcemy ją rozmnożyć, konieczne jest zapewnienie jej ogrzewania.

Karaczany argentyńskie - dorosły samiec, samica i młoda dubia
Karaczany argentyńskie (dubia) - samce i samice

Karaczan turecki - Shelfordella lateralis

Podobnie jak karaczany argentyńskie nie umieją chodzić po ścianach plastikowego pojemnika. Możemy je trzymać w odkrytym zbiorniku i nie obawiać się, że przy pierwszej okazji rozbiegną się po domu. Musimy jednak pamiętać, że powierzchnia pojemnika musi być idealnie gładka, ponieważ rysy i nierówności ścianki mogą ułatwiać im przemieszczanie się i prowadzić do ucieczki.

Przy dużej ilości jest wyczuwalny ich naturalny zapach. Jak wszystkie gatunki karaczanów, najlepiej karmić je warzywami oraz płatkami owsianymi. Karaczany tureckie są żwawym gatunkiem, więc musimy uważać, żeby przy przekładaniu w inne miejsce bądź podczas karmienia nie uciekły – są naprawdę szybkie. Aktywne są przede wszystkim w nocy, nie wydają odgłosów. Dorosły karaczan turecki osiąga rozmiar do 3 cm. Turki możemy podawać zarówno małym jak i dorosłym agamom. Jeśli chcemy je rozmnażać, należy pamiętać o dogrzewaniu.

Karaczany tureckie - dorosłe samce i samice z młodymi
Karaczany tureckie - samce i samice

Karaczan szary - Nauphoeta cinerea

Jest to jeden z najbardziej wydajnych gatunków karaczanów. Rozmnażają się bardzo szybko i chętnie. Karaczan szary wydziela bardzo silny zapach, który jest wyczuwalny, więc przy prowadzeniu własnej hodowli trzeba się przyzwyczaić do zapachu albo postawić na inny gatunek owadów.

W przeciwieństwie do karaczanów tureckich i argentyńskich, umieją chodzić po każdej powierzchni, więc przy nieodpowiednich warunkach mogą z łatwością uciec z pojemnika. Należy w takiej sytuacji zapewnić im albo nakrycie od góry (pamiętając jednocześnie o tym, by pojemnik posiadał wentylację) lub nasmarować wazeliną wewnętrzne strony ściany ok. 4-5 cm od góry. Wówczas nogi karaczana będą się ślizgać i nie będzie miał jak uciec. Trzeba pamiętać, że właściwości wazeliny z czasem będą się zużywać lub będzie ona spożywana przez owady, więc czynność powtarzamy co kilka tygodni.

Karaczany szare są żywotne i szybkie, ale to też sprawi, że będą atrakcyjnym kąskiem dla agamy. Są one wszystkożerne, więc możemy im podawać warzywa (buraki, kapustę pekińską, marchew) oraz płatki owsiane lub suchą karmę dla psów.

Jeśli będziemy je chwytać, w ramach reakcji obronnej mogą „strzelać” płynnymi odchodami, które mogą wywoływać reakcję alergiczną. Niepokojone nie wydają żadnych odgłosów. Dorosłe karaczany szare osiągają rozmiar do 3 cm. Jeśli chcemy je rozmnażać na własną rękę, należy zapewnić im ogrzewanie. Karaczany szare mogą stanowić składnik diety zarówno dla małych jak i dorosłych agam.

Karaczany szare samce samice i młode
Karaczany szare - samce i samice

Karaczan madagaskarski - Gromphadorhina portentosa

Karaczany madagaskarskie możemy kojarzyć z programu „Nieustraszeni”, gdzie zawodnicy w ramach przykrego wyzwania musieli spożyć żywego owada. Na szczęście jego spożycie nie będzie dla agamy przykrym wyzwaniem, a przyjemnością. 🙂

Są nieco droższe niż inne gatunki karaczanów, ale są też większe, bo dorastają do 8 cm. Jest to raczej spokojny typ owadów, przy mniejszej ilości ich zapach nie jest wyczuwalny.

Podobnie jak karaczany szare, również umieją wspinać się po ścianach pojemnika, w którym mieszkają, więc warto zabezpieczyć pudło szczelną pokrywą z wentylacją (należy przy tym mieć na uwadze, że pokrywa naprawdę musi szczelna, bo karaczany madagaskarskie są bardzo silne i potrafią nawet podważyć wieko). Jeśli decydujemy się na smarowanie wewnętrznych brzegów pudła wazeliną, koniecznie trzeba zaaplikować grubszą warstwę, która będzie miała minimum 8 cm.

Karaczan madagaskarski żywi się warzywami i płatkami owsianymi lub otrębami. Jeśli chcemy, by lepiej się rozmnażał, należy mu zapewnić ogrzewanie. Karaczany madagaskarskie wydają charakterystyczny odgłos syczenia – najczęściej występuje on w okresie godowym lub w przypadku interakcji z innymi osobnikami.

Nie należy go podawać małym agamom brodatym – ich pancerz zawiera chitynę, która jest ciężkostrawna dla maluchów. Dorosłym agamom również należy podawać go z umiarem – mimo, że lepiej trawią chitynę, to i tak jest ona niewskazana dla żołądka jaszczurki.

Karaczany madagaskarskie dorosłe i młode
Karaczan madagaskarski - młode i dorosłe

Świerszcz bananowy - Gryllodes sigillatus

Jest to jeden z najpopularniejszych gatunków żywej karmówki, która jest polecana jako pokarm dla gadów. Świerszcze bananowe są stosunkowo tanie i stanowią również dobry składnik diety dla agamy brodatej. Karmówka ta jest dostępna w wielu sklepach zoologicznych.

Mechanika ich funkcjonowania jest nieco inna niż w przypadku karaczanów. Przede wszystkim – wszystkie gatunki świerszczy potrafią wysoko skakać, więc musimy im zapewnić wysokie pudło lub wieko z wentylacją, tak by nie mogły wyskakiwać poza jego obręb. Musimy też pamiętać, że w przeciwieństwie do karaczanów, świerszcze wydają odgłosy, które mogą być szczególnie uciążliwe wieczorem i w nocy. Jeśli nawet jeden świerszcz bananowy ucieknie nam podczas karmienia, może narazić wrażliwszych domowników na bezsenną noc.

Przy mniejszych ilościach świerszczy bananowych ich zapach jest raczej nieodczuwalny. Dorosłe osobniki dorastają do 1-1,8 cm. Żywią się warzywami i płatkami owsianymi. U świerszczy bardzo często dochodzi do kanibalizmu, dlatego nie powinniśmy ich trzymać w dużym zagęszczeniu i pamiętać, by regularnie je karmić i nawadniać.

Przy karmieniu agam należy pamiętać, by nie pozostawiać owadów w terrarium. Świerszcze te potrafią podgryzać jaszczurkę i powodować u niej rany, więc lepiej tego unikać. Można nimi karmić zarówno młode jak i starsze agamy.

Jeśli chcemy rozmnażać świerszcze bananowe, konieczne jest zapewnienie im dodatkowego pojemnika z wilgotnym substratem, w którym będą składały jaja.

Świerszcz domowy – Acheta domesticus

Zarówno styl życia jak i warunki, które należy zapewnić świerczom domowym są zbliżone do warunków świerszcza bananowego. Najbardziej aktywne są wieczorem, wówczas też możemy usłyszeć charakterystyczne cykanie. Przy mniejszej grupie świerszczy, ich zapach jest słabo wyczuwalny. Dorosły świerszcz domowy osiąga rozmiar do 2 cm.

Podobnie jak wszystkim wyżej wymienionymi owadom (zarówno świerszczom jak i karaczanom) przy hodowli na własne potrzeby warto zapewnić im dodatkową przestrzeń życiową, wkładając do pojemnika pionowo ułożone wytłoczki na jajka. Świerszcze domowe nadają się do karmienia małych i dużych agam brodatych. Nie wymagają dodatkowego ogrzewania.

Świerszcze domowe dorosłe samce i samice
Świerszcze domowe - imago i subimago, samce i samice

Świerszcz kubański - Gryllus assimilis

Świerszcz kubański to większy gatunek świerszcza z silnym aparatem gębowym. Jest bardziej wytrzymały niż świerszcze domowe i bananowe. Jego odgłosy są również bardziej donośne. Dorosłe osobniki świerszcza kubańskiego osiągają rozmiar do 3 cm. Raczej należy unikać podawania ich małym agamom brodatym. Z uwagi na swój aparat gębowy mogą one wyrządzić krzywdę małej agamce i ją poranić. Świerszcze kubańskie lepiej podawać do jedzenia dorosłym jaszczurkom.

Nie wymagają szczególnych warunków, w tym ogrzewania. Karmimy je warzywami oraz płatkami owsianymi – należy o tym pamiętać, by nie dochodziło do kanibalizmu.

Świerszcze kubańskie imago i subimago
Świerszcze kubańskie - imago i subimago, samce i samice

Świerszcz śródziemnomorski - Gryllus bimaculatus

Występuje nasilony kanibalizm, więc należy zapewniać im w diecie duże ilości białka. Przy większej kolonii ich zapach jest dosyć mocno odczuwalny. Ciało świerszcza śródziemnomorskiego posiada duże ilości chityny, więc nie należy ich podawać młodym agamom. Podobnie jak świerszcze kubańskie mają rozwinięty aparat gębowy, więc trzeba uważać, żeby podczas karmienia nie pozostawiać ich w terrarium, by nie pogryzły jaszczurki. Dorosły świerszcz śródziemnomorski osiąga rozmiar do 3,5 cm. Wydają bardzo głośne odgłosy.

Świerszcze śródziemnomorskie należy podawać wyłącznie dorosłym agamom w ograniczonym zakresie i traktować raczej jako przekąskę.

Szarańcza wędrowna - Locusta migratoria

Jest to jeden z większych gatunków owadów karmowych. Dorosły osobnik szarańczy wędrownej osiąga rozmiar do 8 cm. Przy ich hodowli, oprócz typowego jedzenia dla owadów, takiego jak warzywa i płatki owsiane, musimy także zapewnić pokarm w postaci siana, traw i zielonych roślin. Szarańcza wędrowna to jeden z droższych gatunków zwierząt karmowych, więc można podawać go w ramach ciekawostki. Mniejszymi osobnikami można karmić małe agamy brodate, pamiętając, by nie były większe niż rozstaw oczu jaszczurki.

Podobnie jak karaczany i świerszcze, możemy trzymać szarańczę w plastikowym pudełku, pamiętając o tym by je odpowiednio zabezpieczyć, by nie uciekała. Jeśli decydujemy się na hodowlę we własnym zakresie, należy zapewnić jej lampę grzewczą. Szarańcza wędrowna rozmnaża się w bardzo łatwy sposób, należy jej zapewnić substrat, tak by miała gdzie składać jaja. Przy małych ilościach, jej zapach jest niewyczuwalny.

Szarańcza wędrowna subimago
Szarańcza wędrowna - subimago

Szarańcza pustynna - Schistocerca gregaria

Gatunek zbliżony do szarańczy wędrownej, osiąga rozmiar do 9 cm. Można ją podawać małym i dorosłym agamom, pamiętając o dopasowaniu rozmiaru owada do wielkości agamy. Zapach szarańczy pustynnej raczej nie jest wyczuwalny. Ich hodowla jest nieco bardziej skomplikowana niż w przypadku świerszczy i karaczanów, ponieważ wymaga wysokich temperatur oraz specjalistycznego oświetlenia. Szarańcza pustynna nie wydaje odgłosów, okres jej aktywności przypada na dzień.

Szarańcza pustynna imago oraz subimago samca i samicy
Szarańcza pustynna - imago i subimago

Mole woskowe – Galleria mellonella

Agama brodata może spożywać owada zarówno w postaci larwy jak i imago. Mole woskowe możemy przechowywać w plastikowym pojemniku – koniecznie z nakryciem. W przeciwnym wypadku gąsienice mogą uciekać wspinając się po ściankach. Pojemnik powinien również posiadać wentylację. Należy je przechowywać na plastrze pszczelim, którym się żywią. Można również przygotować specjalną pożywkę, składającą się z otrębów i miodu. Mole woskowe osiągają rozmiar 2-3 cm.

Należy je traktować jako przysmak dla agamy, ponieważ z uwagi na dużą zawartość tłuszczu mogą prowadzić do utuczenia jaszczurki. Dzięki pożywieniu jakie zjada, mol woskowy ma słodki smak i nadaje się na rozkarmienie niejadków. Nie wydaje odgłosów, nie czuć również jego zapachu.

Larwy muchówki - Hermetia illucens - Black Soldier

Ten rodzaj karmówki staje się coraz bardziej popularny w ostatnich latach ze względu na swoje wartości odżywcze. Względem innych owadów karmowych posiada największy poziom wapnia, który jest szczególnie ważny dla agamy brodatej. Larwa osiąga rozmiar do 2 cm. Hermetia illucens żywi się martwą materią organiczną, np. zgniłymi owocami i warzywami. Nie wydaje odgłosów, nie wydziela również odczuwalnych zapachów.

Hermetia illucens muchówka
Hermetia illucens - larwy

Mącznik młynarek – Tenebrio molitor

Mącznik nie powinien stanowić głównego składnika gadziej diety. Należy go traktować jako smakołyk i podawać raz na jakiś czas w ramach ciekawostki. Jeśli decydujemy się na własną hodowlę, wystarczy mały, ale solidny pojemnik, w którym umieszczamy larwy. Do jedzenia podajemy warzywa oraz płatki owsiane.

Rozmnażanie mącznika jest bardzo proste i nie wymaga specjalistycznych warunków. Po przeobrażeniu, poczwarki można przełożyć do odrębnego pojemnika. Gdy nastąpi przemiana w żuki, będą one składać jaja, z których będą kluć się larwy zapewniając ciągłość hodowli.

Należy je podawać wyłącznie pod postacią larw – chrząszcze nie mają żadnych wartości odżywczych istotnych dla agamy. Tempo wzrostu zależy od temperatury – im będzie ona wyższa, tym szybciej mącznik będzie rósł. Owad osiąga rozmiar do 3 cm.

Przy małej ilości zapach raczej niewyczuwalny. Odchody mącznika są suche i lotne, co może niekiedy prowadzić do uczuleń.

Mącznik młynarek - larwa, poczwarka i imago, dorosły żuk
Mącznik młynarek - stadium larwy, poczwarki i imago

Drewnojad - Zophobas morio

Warunki przechowywania są bardzo zbliżone do tych, które trzeba zapewnić mącznikowi. Drewnojad również nie może stanowić podstawowego składnika diety agamy brodatej. Zawiera on duże ilości tłuszczu i chityny, więc należy go traktować jako fast food podawany raz na jakiś czas. Podajemy wyłącznie larwy, najlepiej zaraz po wylince, żuki są niejadalne. Drewnojad posiada rozwinięte żuwaczki, więc przed podaniem, najlepiej zgnieść jego głowę, tak by nie ugryzł jaszczurki.

Może być długo przechowywany, ponieważ nie rozmnaża się tak szybko jak mącznik. Będąc w grupie zwykle nie wchodzi w stadium poczwarki w obawie przez kanibalizmem innych osobników. Dopiero po oddzieleniu do pojedynczego pojemniczka, zaczyna przepoczwarzać się po kilku dniach. Dorosłe drewnojady wydzielają śmierdzącą substancję obronną, więc ich zapach może być odczuwalny.

Larwy osiągają rozmiar do 6 cm. Żywią się podobnie jak mączniki materią organiczną. Możemy im podawać do jedzenia płatki owsiane, otręby, suchą karmę dla psów oraz warzywa.

Larwy drewnojada
Drewnojad - stadium larwy
5/5 - (18 votes)